Page 29 - VVN-2018-3

‘Beloon het juiste gedrag
van mensen’

benaderd werd voor deze rubriek ben ik over het verkeer gaan
praten met enkele schoolklassen waar ik regelmatig mee
samenwerk. Een van de dingen die de kinderen mij lieten
weten was: zorg ervoor dat mensen zich veel beter aan de
verkeersregels houden. Zij zeggen: zeker in de tijd rond de
VVN Verkeersexamens houden wij ons intensief bezig met de
verkeersregels, maar we zien dat geen enkele volwassene op
de weg zich daaraan houdt. Niemand steekt zijn hand uit op
de fiets, iedereen fietst door een rood verkeerslicht. Zij vinden:
zorg ervoor dat iedereen zich wél aan de regels houdt, maar
doe dat niet door straffen uit te delen, maar door mensen
die het juiste gedrag vertonen te belonen. Daar word ik
erg blij van, want zo had ik nog niet tegen het onderwerp
aangekeken.’

‘Campagnes, voorlichtingsfilmpjes en educatieve initiatieven
die zich richten op kinderen, zijn overwegend lief van
karakter. Kinderen van tegenwoordig zien op YouTube,
Snapchat en Instagram dag in, dag uit echter allerlei ernstige
dingen voorbijkomen. Ik wil hiermee niet aangeven dat ik
hen als verkeersminister op een harde en confronterende
manier zou wijzen op de risico’s van het verkeer, maar een
minder milde vorm dan nu zou wellicht meer effect sorteren.’

‘Doordat ik zo vaak tussen de kinderen zit, kijk ik zelf ook met
andere ogen naar het verkeer. Als ik minister was, zou ik op
gezette momenten tussen de jeugd gaan zitten. Hoe beleven
zij het verkeer? Ga daar serieus met hen over in gesprek, dan
krijg je geheid diverse goede ideeën aangereikt. Zo weet ik
zintuigen open. Je ziet, hoort en ruikt alles. Wie nog nooit uit mijn gesprekken over dit onderwerp dat kinderen vinden
eerder in New York is geweest, denkt: wow, wat gebeurt hier dat automobilisten te weinig rekening houden met andere
allemaal? Alles bruist en borrelt. Kom je er voor de derde of weggebruikers. Ook houden zaken als natuur en milieu hen
vierde keer, dan is het al stukken minder spannend. Kinderen bezig. Hun kijk op dit soort zaken zou ik als minister een
hebben nog heel vaak dat eerstekeergevoel. Dat geldt ook serieuze plek geven in mijn beleid. Deze kinderen nemen
voor het verkeer. Kinderen kunnen daarom goed aangeven over pakweg twintig jaar immers het stokje over van de
wat er goed en minder goed is, wat logisch en minder volwassenen van nu. Zij hebben alle recht om hun toekomst
logisch is geregeld. Nadat ik door Veilig Verkeer Nederland nu al vorm te geven en zijn daartoe ook alleszins bereid.’

T AK O RIETVELD najaar 2018 29