Page 25 - VVN.Jubileum-2022
P. 25

Interview




                                                                                      ‘Echt opgegroeid
                                                                                     met Veilig Verkeer

                                                                                                 Nederland’
        Bijzonder normaal
        Het is een mooie dag in Varsseveld als de twaalfjarige tweeling Hilde en Thomas het VVN
        praktisch Verkeersexamen doet. Moeder Annerie stuurt ter plaatse alles aan en ook opa Theo
        is van de partij. Drie generaties vertegenwoordigd op één praktijkexamen: dat is op zijn minst
        bijzonder te noemen. Theo: ‘Natuurlijk vind ik het mooi om mee te maken, maar het is voor
        ons heel normaal.’ Annerie kan dit beamen: ‘Ik ben nu 43 en kan me niet anders herinneren
        dan dat mijn vader betrokken is bij Veilig Verkeer Nederland. Ik ben er echt mee opgegroeid
        en zet me ook al jarenlang met veel plezier in voor het VVN Verkeersexamen.’
        Mooi straatje
        Theo is al ruim 56 jaar actief voor de VVN afdeling in zijn gemeente, waarvoor hij de
        afgelopen 25 jaar bestuurswerk deed. Theo: ‘Ik werd direct lid bij de oprichting in 1966. Ik
        was beroepshalve al veel met verkeer bezig, dus het lidmaatschap lag mooi in dat straatje.’
        Sindsdien speelt Veilig Verkeer Nederland een vanzelfsprekende rol in huize Rutgers. Annerie:   Dikke dankjewel
        ‘Het kwam regelmatig voor dat mijn vader een snelheidscontrole had, scootmobieltraining   Nu Theo zich 30 jaar heeft ingezet als
        gaf of spandoeken ophing. Zelf werd ik eind jaren ’80 jeugdlid van Veilig Verkeer Nederland.   coördinator van het VVN Verkeersexamen,
        Je kreeg toen de strips van Het Bordenvolkje, dat waren mijn lievelingsboeken.’   neemt Annerie zijn rol over: ‘Mijn vader laat
                                                                                   iets na wat ik kant-en-klaar kan overnemen.
        Oversteekbaas                                                              Ik mag met een fijne, vaste groep mensen
        Net als haar vader vroeger, heeft Annerie een rijdend beroep: ze is chauffeur bij een   werken en dat is een dikke dankjewel waard.
        buitenschoolse opvang (BSO). Ze maakt kinderen graag bewust in het verkeer. ‘Zo rende een   Ons verkeersexamen kan niet zonder hen.’
        van de BSO-kinderen altijd weg bij het oversteken richting de bus, met alle gevaren van dien.   Theo: ‘Ik ben blij dat ik geen lege stoel
        Die heb ik toen ‘oversteekbaas’ gemaakt en sindsdien gaat het goed. Soms is de oplossing   achterlaat en Annerie doorgaat met wat ik
        heel simpel.’ Annerie is daarnaast actief als verkeersouder. Ook is ze sinds 2013 verbonden   ben begonnen. Ik ben nu 84, dus ik moet
        aan het VVN praktisch Verkeersexamen. ‘Er waren mensen nodig op de controlepost, ik vond   het toch een beetje afbouwen. Vorig jaar
        het leuk om te helpen en ben sindsdien blijven plakken.’                   hebben we het fietsexamen nog samen
                                                                                   geregeld en de route opgefrist. Dit jaar deed
                                                                                   ze het echt alleen en dat ging heel goed.
                                                                                   Mooi ook, dat het precies samenvalt met het
                                                                                   verkeersexamen van Hilde en Thomas.’


                                                                                   Missie geslaagd
                                                                                   Ook de tweeling kijkt letterlijk terug op een
                                                                                   geslaagde dag. ‘Ik vond het vooral fijn om
                                                                                   even lekker een eindje te kunnen fietsen’, zegt
                                                                                   Thomas. ‘Ik had alleen wel een bordje gemist,
                                                                                   waardoor ik verkeerd ging. Ik was even bang
                                                                                   dat ik gezakt zou zijn, maar dat was gelukkig
                                                                                   niet zo.’ Zus Hilde vond het examen best
                                                                                   spannend, ook al had ze de route geoefend
                                                                                   met haar vader: ‘Die praat onderweg
                                                                                   tenminste niet zoveel als mama!’ Of ze later
                                                                                   in de voetsporen van hun opa en moeder
                                                                                   treden? Dat weten ze nog niet. Annerie lacht:
                                                                                   ‘Het zou mij niks verbazen als de cirkel in de
                                                                                   toekomst weer rondkomt.’

                                                                                                                  25
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30